شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
خــدا به طالـع تان مُهــر پـادشاهـي زد به سـيـنۀ احـدی دست رد نخواهی زد در آسمان سخاوت يگـانـه خـورشيدی تمــام زنــدگی ات را سه بار بخشيـدی گدا ز كوی تو هرگـز نـرفته ناراضی عزيز فاطمه! از بسكه دست و دل بازی مدينه شاهد حــرفم : فــقــير سـرگشته هميشه دست پُر از محضر تو برگشته به لطف خنده تان شام غم سحـر گردد نشــد كه ســائــل تان نا اميــد بـرگردد خــدا بـه شـهـد لـبـت مـزۀ رطـب داده كـــريـم آل محــمــد تــو را لـقـب داده تبــسـم نمـكيـن ت چـقـدر شيـرين است دوای درد يتيم و فقير و مسكين است خوشا به حال گدايی كه چون شما دارد در اين حـرم چــقـدر او بـرو بيا دارد به هر مسافر بی ســر پنــاه جــا دادی به دست عاطفه حتی به سگ غذا دادی گره گشايی ات ازكار خَلق،ارث علي است مقام اولی جود و بخـششت ازلی است به حج خانۀ دلـبر چه ســاده می رفـتی همه ســواره ولی تو، پــيـاده می رفتی شما ز بسكه كريم و گره گـشــا بـودی دل كــويــر به فــكــر پــيـاده ها بـودی امــام رأفــت دوران بــي مــرامی هــا نشـسته ای سر يك سفـره با جـذامی ها خيــال كن كه منــم يك جــذامی ام آقـا نــيــازمـنـد نــگــاه و ســلامــی ام آقــا چقدر مـثل عـلـی از زمـانـه رنجـيـدی سلام داده، جــواب ســلام نـشــنـيــدی امام بــرهـۀ تــزويــرهــای بـسـيـاری به وقت رفتن مسجد، زره به تن داری كريــم شهـر مــديــنـه غــريب افـتـادم به جان مادرت آقـا، بـرس به فــريـادم قسم به حُرمت اين ماه حق نگاهی كن به دست خالی اين مستحق نگاهی كن بگيــر دست مـرا، دست بـستــه ام آقــا ضرر زدم به خودم، ورشكـسـته ام آقا دل از حساب قـنوت تو سود می گـيرد دعاي دست رحيمت چه زود ميگيرد! براي مــدح تو گــويند شعر احسـاسی به واژه هاي «در» و«ميخ» و«كوچه» حساسی چه شد غرور تو آقا شكست در كوچه بگير دست مرا با خــودت ببـر كوچه چه شد كه بغض گلوگير گوشه گيرت كرد كدام حادثه اين گونه زود پــيرت كرد چگونه اين همه غم در دل شما جا شد بگو كه عاقبت آن گوشواره پـيدا شد؟ |